مدیرکل حفاظت محیط زیست آذربایجان‌غربی گفت: دومین گوساله گوزن زرد ایرانی در سال ۱۴۰۳ در فاصله یک هفته از گوساله نخست در سایت تکثیر و پرورش مجتمع رشکان پارک ملی دریاچه ارومیه متولد شد.
سعید شهند روز دوشنبه در گفت و گو با خبرنگار میاندوآب سسی افزود: در راستای اجرای برنامه عمل ملی حفاظت از این گونه در معرض خطر انقراض، ۶ راس گوزن زرد ایرانی در سال ۱۴۰۱ از پناهگاه حیات وحش دشت ناز ساری به پارک ملی دریاچه ارومیه و مرکز تکثیر و احیای این گونه در رشکان با ترکیب جنسی چهار ماده و ۲ نر منتقل شده و با تولد سه راس در سال ۱۴۰۲ و ۲ گوساله گوزن در سال جاری تعداد این گونه ارزشمند حیات وحش در این سایت تا به امروز به ۱۳ راس افزایش پیدا کرده است.
وی با بیان اینکه وضعیت مطلوبی برای زیست و زادآوری این گونه در پارک ملی دریاچه ارومیه وجود دارد، اضافه کرد: دامپزشکان و کارشناسان حیات وحش اداره کل و پارک ملی دریاچه ارومیه به صورت شبانه روزی وضعیت این گونه در معرض خطر انقراض، به خصوص گوساله های تازه متولد شده را مورد پایش و کنترل قرار می دهند و امیدها برای نجات این گونه ارزشمند در پارک ملی دریاچه ارومیه روز به روز بیشتر می شود.
وی اظهار کرد: با این اقدامات تاثیرگذار امیدها برای خارج شدن گوزن زرد ایرانی از لیست قرمز (در حال انقراض) وجود دارد و با توجه به افزایش تعداد گونه‌ها از طریق انتقال از سایر سایت‌ها خطر مشکل ژنتیکی (چاله ژنتیکی) این گونه هم برطرف شده است.
مدیرکل حفاظت محیط زیست آذربایجان غربی بیان کرد: گوزن زرد ایرانی گونه شاخص پارک ملی دریاچه ارومیه بوده و در مرکز تکثیر در اسارت رشکان در حال تکثیر است، اولین گوساله گوزن زرد ایرانی در سال ۱۴۰۳ در سایت تکثیر و پرورش مجتمع رشکان پارک ملی دریاچه ارومیه و هفته پایانی فروردین ماه متولد شد.
شهند ادامه داد: آذربایجان غربی از مهمترین استانهای محیط زیستی کشور است و ۶۷۰ هزار هکتار از اراضی ملی در قالب ۱۱منطقه تحت مدیریت تحت حفاظت و مدیریت این اداره کل قرار دارد.
وی افزود: این اراضی با حضور ۱۵۰ نیرو و ۲۰ پاسگاه محیط بانی شبانه روزی پایش و حفاظت می شوند؛ ۱۵.۱درصد مساحت استان تحت مدیریت اداره کل حفاظت محیط زیست آذربایجان غربی است.
به گزارش میاندوآب سسی، گوزن زرد ایرانی طبق فهرست ارایه شده از طرف اتحادیه بین‌المللی حفاظت از طبیعت که به فهرست سرخ معروف است، در رده «EN» و در معرض خطر قرار دارد. تا نیم قرن پیش تصور می‌شد که نسل گوزن زرد در دنیا برای همیشه منقرض شده است اما حدود ۵۰ سال پیش چهار راس گوزن زرد در دز و کرخه مشاهده و برای تکثیر بهتر در مناطق مختلف ایران پراکنده شدند.
گوزن زرد ایرانی بزرگ‌تر از «شوکا» و کوچکتر از «مارال» یعنی ۲ گوزن دیگر بومی ایران است و خال‌های سفید روی پشت و پهلوهایش آن را از این ۲ نوع گوزن متمایز می‌کند؛ گوزن‌های نر شاخ‌های بلند و به نسبت پهنی دارد و در اواخر فصل زمستان شاخ‌ها می‌افتد و شاخ‌های جدید بلافاصله شروع به رشد می‌کند و در تابستان تکمیل می‌شود.
موی گوزن زرد در فصل تابستان کوتاه است؛ رنگ پشت و پهلوها در این فصل زرد متمایل به قرمز و زیر بدن و کفل‌ها و دم سفید است و در قسمت پشت و پهلوها خال‌های سفید مشخصی دارد که در زمستان موها بلندتر و به رنگ خاکستری با خال‌های نامشخص است.
گوزن زرد ایرانی کمی بزرگ‌تر از گوزن زرد اروپایی است و دارای طول سر و تنه میان ۱۵۰ تا ۲۰۰ سانتی‌متر، دم ۱۶ تا ۲۰ سانتی‌متر و ارتفاع ۸۵ تا ۱۱۰ سانتی‌متر است؛ این پستاندار وزنی برابر با ۵۰ تا ۱۳۰ کیلوگرم دارد.
